WYDANIE styczeń-luty | 7 (1) 2025
POMAGAJĄC INNYM, POMAGASZ I SOBIE. Wolontariat szkolny jako niezbędny element edukacji opartej na wartościach.
Czy jest możliwe autentyczne rozwijanie u uczniów i wychowanków empatii oraz wrażliwości bez podejmowania działań na rzecz innych? Czy jest możliwe autentyczne realizowanie trzeciego kierunku polityki oświatowej państwa w bieżącym roku szkolnym bez aktywności dzieci i młodzieży o charakterze prospołecznym? Jestem przekonany o tym, że nie.
Łukasz Szeliga
Podczas konferencyjnych dyskusji i w trakcie internetowych polemik dotyczących przyszłości szkolnictwa publicznego i edukacji w Polsce podejmowany jest od czasu do czasu temat wolontariatu. Niektórzy twierdzą, że powinien być obowiązkowym elementem kształcenia w naszym kraju. Inni natomiast mówią, że nie można odgórnie nakazać wolontariatu uczennicom i uczniom, bo w założeniu jest on dobrowolny, a nie obowiązkowy. W tym ujęciu wydaje się, że tkwimy w patowej sytuacji, lecz doświadczenie z innych systemów edukacji (np. CAS w programie IB DP) i wieloletnie praktyki wypracowane w niektórych polskich placówkach oświatowych pokazują, że wolontariat szkolny jest jak najbardziej możliwy.
Ten artykuł jest dostępny dla prenumeratorów
Jeżeli masz prenumeratę
Zaloguj sięJeśli nie masz prenumeraty wybierz odpowiedni dla Ciebie wariant i zamów, aby mieć dostęp do artykułów i strefy online.
O autorze
Łukasz Szeliga
Tutor, edukator i polonista. Specjalista w zakresie komunikacji i szkoleniowiec, który wspiera placówki oświatowe w tworzeniu miejsc przyjaznych do nauki i pracy. Prowadzi w Krakowie przestrzeń rozwojowo-edukacyjną w duchu edukacji spersonalizowanej, gdzie dzieci i młodzież mogą czerpać radość z uczenia się, rozwijając 4K oraz budować zdrowe poczucie własnej wartości.