WYDANIE listopad-grudzień | 6 (6) 2024
Oceny jak fotografie
Odkąd szkoła jest szkołą, temat oceniania powraca niczym bumerang na usta nie tylko uczniów i nauczycieli, ale szerokiego grona społecznego. Tak jak wielu jest zwolenników rozliczania młodych ludzi z postępów (lub ich braku), tak wielu i przeciwników. Aż dziw bierze, że do tej pory nie doszło do zamieszek na tym tle. A tak zupełnie poważnie: obserwuję polską edukację od niemal dwudziestu lat. Mam wrażenie, że z biegiem czasu coraz mniej we mnie wiary, że obecny system, oparty na silnym przekonaniu, że „uczeń musi” (z jednej strony), a „mam swoje prawa i nic mi nie możecie zrobić” (z drugiej strony) już dawno przestał spełniać swoje podstawowe zadanie. Przestał być efektywny. Niestety. Jednak nie porzucam jeszcze nadziei na zmianę. Wciąż wierzę, że system tworzą ludzie i to od nich zależy, co i na ile się zmieni, a co pozostanie.
Joanna Krzemińska
Pamiętam dobrze ze swoich szkolnych lat, że pierwszym pytaniem po przekroczeniu progu domu, gdy wracałam z placówki oświatowej, było: jak tam w szkole? Dostałaś jakąś ocenę? Żyliśmy w czasach, gdy samopoczucie dziecka nie było pierwszoplanowym tematem (wciąż chyba nie jest). Przez pryzmat skali od 1 do 6 patrzono na naszą ewentualną użyteczność, przyklejając rozmaite łatki, „Ten zdolny, ale leniwy”, a „Ten niczego w życiu nie osiągnie”. Ileż to razy słyszeliśmy, że będziemy rowy kopać, jeśli się nie zabierzemy do pracy (i dziś być może zarabialibyśmy znacznie więcej niż z wyższym wykształceniem, o które tak zabiegaliśmy). Tak wtedy, jak i dziś oceny budziły wiele emocji. Z jednej strony stygmatyzowały. Z drugiej stanowiły rodzaj karty przetargowej podczas negocjacji z dorosłymi. Zawsze jednak wiązały się z poczuciem niesprawiedliwości. I tutaj pewnie niewiele się zmienia.
Ten artykuł jest dostępny dla prenumeratorów
Jeżeli masz prenumeratę
Zaloguj sięJeśli nie masz prenumeraty wybierz odpowiedni dla Ciebie wariant i zamów, aby mieć dostęp do artykułów i strefy online.
O autorze
Joanna Krzemińska
Nauczycielka języka polskiego i terapeutka z zakresu terapii pedagogicznej. Entuzjastka pracy metodą projektu, inicjatorka wielu działań szkolnych i ogólnopolskich. Członkini grupy zrzeszającej kreatywnych nauczycieli „Superbelfrzy RP”. Współzałożycielka i jedna z prezesek Fundacji Mozaika Edukacyjna. Autorka bloga Zakręcony Belfer (www.zakreconybelfer.pl).